W TROSCE O TWOJE STOPY

Modzel to ograniczone do pewnej powierzchni zgrubienie skóry rogowej bez rdzenia, które powstało na skutek nadmiernego ucisku. Jest to efekt mechanizmów obronnych organizmu, które uaktywnione zostają w celu ostrzeżenia przed większymi uszkodzeniami. Jeśli proces ten nie zostanie w porę zatrzymany modzel zacznie uciskać głębiej położone warstwy skóry i powodować przez to ciężki i uporczywy do zniesienia ból. Im grubszy jest modzel, tym mniej elastyczna jest skóra, co w konsekwencji prowadzi do nieprzyjemnego uczucia napięcia. Modzel jest żółtawym twardym tworem, nieco wygórowanym w stosunku do okolicznych tkanek, niewrażliwym na dotyk i o „rozmytych” krawędziach. Rozległość i głębokość tych twardych, zbitych zmian uzależniona jest od powierzchni drażniącego bodźca – od bardzo małych kilkumilimetrowych do zajmujących znaczną część podeszwy stopy. Bardzo często modzele mylone są z odciskami, które w przeciwieństwie do tych pierwszych posiadają twardy, wyraźnie odgraniczony rdzeń. Często w okolicy modzela tworzą się odciski. Najczęstsza lokalizacja modzeli to podeszwa stopy bądź jej obrzeża. Zgrubienia pojawiają się również nadgrzbietowej powierzchni palców oraz na boku ostatniego palca stopy. Do ich powstawania przede wszystkim przyczynia się ciasne, źle dobrane obuwie lub drażnienie przez stawy i kości sąsiadujących ze sobą palców. Źle dobrane obuwie noszone przez kilka lat może prowadzić nawet do deformacji stóp. Taka sytuacja doprowadzi do tego, że trudno będzie dobrać odpowiednie obuwie, każde będzie doprowadzało do ocierania, a w konsekwencji do powstawania modzeli. Przyczyną powstawania modzeli może być również niewłaściwe ustawienie stopy czy też palców, np. stopa poprzecznie płaska. Skóra stóp diabetyków na skutek choroby ma tendencję do nadmiernego rogowacenia i przesuszeń, co sprzyja powstawaniu modzeli. Podobna sytuacja ma miejsce również u osób z nadwagą, która sprzyja się ich tworzeniu. Do powstawania modzeli zaliczyć można również źle przeprowadzone zabiegi kosmetyczne i pielęgnacyjne, skoncentrowane na nadmiernym, mechanicznym usunięciu zrogowaciałego naskórka. Dodatkowo, w przypadku diabetyków – modzele zwiastować mogą poważne problemy i stanowić alarmującą zapowiedź zespołu chorobowego określanego, jako stopa cukrzycowa. Ulgę w cierpieniu oraz poprawę samopoczucia przynosi usunięcie zrogowacenia u specjalisty. Zabieg obejmuje jedynie obszar zmienionego naskórka, jest to, zatem postępowanie całkowicie bezbolesne i bezkrwawe.

Odciski spowodowane są zaburzeniem procesu wzrostu komórek oraz rogowaceniem głębszych warstw skóry. Przyczynia się to do narastania twardej masy keratynowej powstałej na skutek skoncentrowanego, intensywnego ucisku. Tego typu zmiana charakteryzuje się silnym odgraniczeniem, oraz głębokim wnikaniem.Na powstanie odcisków wpływ ma wzrost ciśnienia tętniczego krwi, złe ukrwienie tkanek, nieprawidłowo wyprofilowane obuwie oraz deformacje kostno-stawowe stóp. Odciski w przeciwieństwie do modzeli posiadają rdzeń i są bardziej odgraniczone.Lokalizacja najczęściej dotyczy podeszwy stopy, stawów palców, przestrzeni międzypalcowych, wałów paznokciowych. Pojawiają się również pod płytką paznokciową. Kształt jest okrągły, owalny lub klinowaty. Nieusuwane odciski są wgniatane coraz głębiej w skórę, powodując duży dyskomfort w postaci stałego bólu. Dodatkowo odciski mogą wniknąć poza skórę właściwą i być przyczyną stanów zapalnych. Dlatego powinny zostać natychmiastowo usunięte ze stopy.Im wcześniej zgłosimy się do specjalisty, tym szybciej wyleczymy odciski. Odcisk można usunąć manualnie, mechanicznie i chemicznie, następnie zalecane jest użycie opatrunków odciążających i ochronnych. Do usunięcia mechanicznego najczęściej używane jest dłuto, skalpel i cęgi. Mechaniczne usunięcie polega na zastosowaniu frezarki, frezarki ze sprayem lub turbiny. Usuwając odcisk w większości przypadków nie usuniemy przyczyny jego powstawania. Stałe zmiany w układzie kostnym stopy będą predysponować miejsca stałego ucisku i drażnienia do ponownego powstawania odcisków. Dobre efekty terapeutyczne przynosi: zmiana butów na właściwe, wkładki ortopedyczne, stałe stosowanie indywidualnych odciążeń lub amortyzacji, pielęgnacja stopy oraz stała opieka.

Rogowiec to schorzenie, w którym mamy do czynienia z silnym zaburzeniem procesów rogowacenia. Charakterystyczne dla rogowca jest symetryczne powstawanie grubych, woskowożółtych złogów hiperkeratycznych na całej podeszwowej części dłoni i stóp. Na brzegach, gdzie rogowacenia przechodzą na skórę zdrową są mocno odgraniczone przez zabarwiona na czerwono otoczkę. Zazwyczaj hiperkeratozy te powodują dość duże napięcie powierzchniowe, co jest często przyczyną ograniczenia motoryki palców, paznokcie ulegają intensywnemu przerastaniu, co w konsekwencji prowadzi do takich zmian jak onychogryfoza, pachynoychia lub hiperkeratoza podpaznokciowa. Zmiany te mogą występować pojedynczo lub grupowo, mogą doprowadzać do zaburzeń w odczuwaniu dotyku i temperatury. Na powierzchniach stóp, pod wpływem mechanicznych obciążeń może dojść do pękania hiperkeratycznych złogów, co prowadzi do powstawania głębokich rozpadlin.

W zespole pękających pięt możemy rozróżnić pęknięcia suche oraz wilgotne. Pęknięcia suche spowodowane są zmniejszonym lub zaburzonym wydzielaniem potu i łoju, co powoduje uszkodzenie płaszcza hydrolipidowego skóry i prowadzi do zmniejszenia jej wilgotności i elastyczności. Taki proces jest przyczyną pęknięć skóry. Bardzo często małe i niegroźnie wyglądające ryski na pietach pod wpływem obciążenia mogą się pogłębiać i z czasem doprowadzić do bardzo dużych zmian, które bardzo często maja tendencję do krwawienia i sączenia. Pęknięcia wilgotne powstają głownie na skutek wzmożonej maceracji naskórka spowodowanej nadmiernym poceniem lub długotrwałym kontaktem ze środowiskiem wodnym. Często współistnieją z zakażeniami bakteryjnymi. Duży wpływ na takiego rodzaju zmiany skórne mają również zaburzenia hormonalne organizmu. Zazwyczaj widoczne jest to w czasie menopauzalnym. Na negatywny stan skóry maja również wpływ takie choroby jak: cukrzyca, reumatyzm, zaburzenia pracy nerek i wątroby, niedobory witaminowe, nadwaga. Istotna rolę odgrywa również nieprawidłowe ułożenie szkieletu kostnego, które jest przyczyną wielu deformacji w budowie stopy, co w konsekwencji prowadzi do nadmiernego rogowacenia. Pamiętać należy, ze walka z dolegliwością, jaka są pękające pięty wymaga ogromnej cierpliwości, konsekwencji i samodyscypliny ze strony pacjenta oraz wielokierunkowego działania w gabinecie podologicznym.

Brodawka wirusowa, potocznie nazywana kurzajką to rodzaj zmiany skórnej powstałej w wyniku zainfekowania wirusem brodawczaka ludzkiego ( HPV). Zakażenie następuje poprzez kontakt bezpośredni. Czynnikami sprzyjającymi są otarcia, urazy, obniżenie odporności. Najczęstsza lokalizacja dotyczy dłoni i stóp. Wirus HPV bardzo szybko się rozprzestrzenia, często ulega stanom zapalnym. W gabinecie podologicznym coraz częściej spotyka się pacjentów, u których diagnozowane są kurzajki stóp. Podolog po dokładnym zdiagnozowaniu jest w stanie dobrać najbardziej efektywną metodę leczenia. Czas terapii jest bardzo różny i indywidualny dla każdego pacjenta. Może to być kilka, a nawet kilkanaście wizyt. Wszystko jest uzależnione od wielkości zmiany i kondycji układu odpornościowego pacjenta. Najszybciej brodawek można pozbyć się u dzieci. Próby samodzielnego usuwania kurzajek najczęściej skutkują pogłębieniem dolegliwości bólowych, powstaniem nowych ognisk zapalnych na dotychczas zdrowych obszarach ciała.